Sene 1992... Üniversite bitti. Tercihleri yaptık. 3. tercihim Ordu... Sonradan öğrendim tabi. Kaledrandan tam 1302 km uzakta bir ilimiz olduğunu.
    Aynı yıl düğünümüz de oldu. Az çok eşyamız var. Az da olsa bu eşyalar Ordu'ya gelmesi lazım. O zaman kargo yaygın mı bilmiyorum. Kargo olsa bile eşyamız kargoya fazla, kamyona da az geliyor. 
   İmdadımıza Hüseyin SERT (Sarı) abimiz yetişti. O zaman Man marka güzel bir arabası var. Ben yeğenimin eşyalarını Orduya götürürüm diyor. Mevsim kış. Yolda gelirken kardan dolayı epey zorlandıklarını söylediler. 
        Ordu'da beni ilk ziyaret eden Hüseyin Abime Allah'tan bol bol Rahmet , ailesine ve tüm sevenlerine de sabr-ı cemil diliyorum. Ben şahidim iyi bir insandı. Yüzü hep gülerdi. Her köye geldiğimde bana nasihat eder "İsmet'im araba kullanırken çok dikkatli ol." diye. O günden beri nasihatini tuttum Hüseyin Abi Allah senden razı olsun...
   Hüseyin abimle ilgi bir anımı da yazıp onunla vedalaşmak istiyorum. 
 - Yaz tatilimi geçirmek için köydeydim. Günlerden Cuma. Yakacık camiinin imamı; aynı zamanda da okul arkadaşım olan İbrahim Hocam mütevazi bir şekilde "Hocam bu gün beni dinlendir. Buyur kürsiye... " dedi. Ben de bu nazik teklifi kabül ettim. Kürside dilim döndüğü kadarıyla, Rabb'imin müsaade ettiği kanaldan bir şeyler anlatıyorum. Hüseyin abim de var camide ve dikkatli bir şekilde beni dinliyor. Vaaz bitti. Namazı kıldık. Hüseyin abimle tokalaştık. Ve bana dedi ki: "İsmetim takken çok güzelmiş" Ben de "Aşkolsun abi. Vaaz ederken gözümün içine baktığın için vaazımı çok beğendi diye düşünmüştüm. Sen benim takkeme mi bakıyordun?" dedim espriyle ve takkemi ona hediye etmiştim. O da çok sevindi." Hocam namazlarda hep bu takkeyi kullanacağım" demişti.
    Vefatından bir ay önce de telefonda görüşmüştüm. Vefatını öğrenince ruhuna Yasin gönderdim değerli abim. Rabb'im kabrini cennet bahçelerinden bir bahçe eylesin. 
       İsmet MERT